De nieuwe meerderheid van N-VA, Groen en Open VLD legt een hypotheek op de toekomst. De schuldafbouw van de voorbije jaren wordt teniet gedaan: de schulden stijgen met liefst 59 % tegen het einde van de legislatuur. En dan zijn heel wat acties in het meerjarenplan nog niet eens begroot.
h-EERLIJK ZOERSEL heeft heel wat bedenkingen bij het meerjarenplan.
Beleidskeuze 1: we laten de schulden ontsporen
De schuldafbouw van de voorbije jaren wordt volledig teniet gedaan. Op dit ogenblik heeft Zoersel reeds de hoogste schuld sinds 2012. Maar de schulden stijgen in deze legislatuur nog verder en bereiken ongeziene hoogten. Onderstaande grafiek toont dit overduidelijk aan. We evolueren van een schuld van 867 euro per inwoner op 1 januari 2019 naar 1376 euro per inwoner op 31 december 2024.
Hierbij komt nog dat bij een heel aantal acties uit het meerjarenplan geen investeringen staan. Als die acties ook in beleid worden omgezet, is er dus nog meer geld nodig.
Beleidskeuze 2: we vergeten uitgaven te vermelden
Een nieuwe bib voor Sint-Antonius, aanpassingen aan het Klavier, de bijdrage van Zoersel aan het nieuwe zwembad, de acties die voortkomen uit het Plan Ruimte Zoersel en het mobiliteitsplan … het zijn uitdagingen die de komende jaren op het bord van deze meerderheid komen, maar waar geen middelen tegenover staan.
De meerderheid steekt de kop en in het zand en minimaliseert de impact van deze uitdagingen. Zo werd op de gemeenteraad gesteld dat de bouw van de nieuwe bibliotheek betaald zou kunnen worden door de bestaande bib af te breken en hierop woningen te plaatsen. En het nieuw te bouwen zwembad zou volgens de schepen voor sport zelfs rendabel kunnen zijn door samen te werken met andere gemeenten.
Feit is dat hier opnieuw investeringen voor nodig zijn. Investeringen die niet voorzien zijn en zullen leiden tot een nog grotere stijging van de schuld of een verhoging van de belastingen.
Beleidskeuze 3: we investeren fundamenteel minder in Zoersel en Sint-Antonius dan in Halle
De nieuwe dorpszaal in Halle zal uiteindelijk 2,4 miljoen euro kosten. Dit project komt er ter vervanging van zaal Sint-Maarten, de enige bruikbare toneelzaal in onze gemeente. De parochiezaal van Sint-Antonius is immers niet meer toegankelijk na een negatieve beoordeling door de brandweer en ook in Zoersel is er geen toneelzaal die naam waardig. In Sint-Antonius wordt gedacht aan een uitbreiding van het Klavier aan de Achterstraat, maar hier staat geen budget tegenover. En in Zoersel wordt 800.000 euro voorzien voor de verenigingenschuur.
Waarom wordt er geen geld voorzien in de ene deelgemeente en wordt in een andere deelgemeente met geld gesmeten? Is het niet wenselijker om de bestaande zaal Sint-Maarten te renoveren voor een fractie van de prijs en de vrijgekomen middelen te investeren in Sint-Antonius en Zoersel?
De verschillen tussen de deelgemeenten vallen trouwens ook op wanneer we bijvoorbeeld kijken naar de investeringen in fiets- en voetpaden. In Halle wordt 230.000 euro voorzien, in Zoersel en Sint-Antonius samen slechts 32.000 euro.
Beleidskeuze 4: we geven slechts een aalmoes aan wijken, verenigingen en de middenstand
Uit de documentatie bij het meerjarenplan blijkt duidelijk dat het verenigingsleven onder druk staat omdat het hoe langer hoe moeilijker wordt om vrijwilligers te vinden. Toch wordt er amper geïnvesteerd in acties voor verenigingen. De tekorten bij de uitleendienst worden niet weggewerkt. Er wordt alleen geïnvesteerd in een wc-wagen.
De wijken moeten het stellen met 76.000 euro aan acties in deze bestuursperiode. Dat is net iets meer dan 10.000 euro per jaar. Maar ze doen het op zich nog beter dan de middenstand. De komende 5 jaar wordt er in totaal immers maar 5000 euro aan de middenstand besteed. En dat op een moment dat de e-commerce met de dag dominanter wordt, ten koste van de lokale handelaars.
Als het effectief bij deze broodkruimels blijft qua uitgaven voor (wijk)verenigingen en lokale handelaars, dan evolueren we in versneld tempo naar een slaapgemeente.
Beleidskeuze 5: we slikken onze klimaatambities in
Voor de uitvoering van het klimaatactieplan dat moet leiden tot een CO2-reductie van 40% tegen 2030 voorziet de gemeente 225.000 euro in deze legislatuur, dus nog geen 40.000 euro per jaar.
Als we kijken naar andere acties die op een of andere manier gerelateerd kunnen worden aan het klimaat, dan zien we op zich wel heel wat uitgaven, maar het merendeel van deze uitgaven zijn:
- ofwel gefinancierd door een andere instantie (bv. de verledding van de straatverlichting door verkoop van het patrimonium aan Fluvius)
- ofwel een gewone verderzetting van reeds bestaand beleid (bv. investeren in de bestaande plannen van rioleringswerken, maar niet de grote inhaalbeweging die beloofd was)
- ofwel een maatregel die geen ton CO2 uit de lucht zal halen (bv. de intergemeentelijke cel handhaving die moet toezien op de correcte uitvoering van vergunningen)
- ofwel uitgaven die vroeger ook gebeurden maar niet onder een klimaatnoemer geplaatst werden (bv. herstellingen van fietspaden).
We hebben een meerderheid die zegt dat ze duurzaamheid hoog in het vaandel draagt en als uitgangspunt voor haar beleid wil nemen. We hebben nu zelfs voor het eerst een ‘klimaatschepen’. Maar we zien hier geen fundamentele shift in het klimaatbeleid ten opzichte van de vorige bestuursperiodes.
