Vorig jaar trok Els Apers met een vraag naar de gemeenteraad tijdens het vragenhalfuurtje voor de burger. Ze informeerde de raadsleden over een grote verkaveling die gepland werd aan de Graffendonk. Mede dankzij haar inspanningen werd het project geweigerd.
Heerlijk Zoersel is blij dat betrokken burgers als Els zich mee willen engageren om ons programma voor Zoersel te realiseren. Luc Joris ging in gesprek met Els op een van meest idyllische plekjes van Zoersel aan de meanderende Delfte Beek op de grens met Malle.
Welkom, Els. Kun je je even voorstellen?
Zeker! Ik ben 51 jaar en woon in de Graffendonk samen met mijn echtgenoot. We hebben samen één dochter: Julie
De meeste mensen zullen me op straat herkennen dankzij mijn hond Nelson, waarschijnlijk kennen zelfs meer mensen zijn naam dan de mijne! (lacht)
Het zijn voornamelijk de wandelingen met hem die het grootste deel van mijn vrije tijd innemen, hierdoor heb ik ook heel veel mensen in de buurt leren kennen omdat zo’n dier verbindt. Hondeneigenaars komen elkaar onderweg tegen en slaan een babbeltje terwijl de honden op hun eigen nieuwsgierige manier communiceren. Je kan hieruit natuurlijk al afleiden dat ik een groot liefhebber ben van de natuur en de groene omgeving hier in Zoersel, ik wil deze uiteraard liever behouden dan dat er huizen voor in de plaats komen.
Omdat ik als vroedvrouw steeds binnen de muren van een ziekenhuis werk, wil ik na de werktijd graag veel buiten zijn. We zijn hier op een van mijn favoriete plekjes, aan De Delfte Beek, op een boogscheut van waar ik woon.
Wat doe je verder in je vrije tijd?
Ik ben graag creatief bezig met bloemen en ben een regelmatige bezoeker van de bibliotheek. Verder zet ik graag eens een stapje op de dansvloer sinds ik hier in de groep Lindy-Hoppers terecht kwam.
Dat je betrokken bent en niet aan de zijlijn blijft zitten, heb je vorig jaar getoond.
Inderdaad. Vorig jaar werden we in onze buurt opgeschrikt door een verkavelingsaanvraag om een binnengebied aan de Graffendonk volledig vol te bouwen. Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ben naar de gemeenteraad gestapt met een brief vol bezorgdheden. Die heb ik voorgelezen tijdens het vragenhalfuurtje voor de gemeenteraad.
En met succes, want je hebt de bezorgdheden toen duidelijk op de kaart gezet wat er mee toe geleid heeft dat het project geweigerd werd.
Er werd op de gemeenteraad inderdaad naar mij geluisterd, maar ik schrok anderzijds wel van de manier waarop er daar gecommuniceerd wordt. Ik zou toch denken dat dit onder volwassenen beter moet kunnen. In de respectvolle, zorgende rol naar mensen toe binnen mijn job is het soort, bijna openlijke, vijandigheid die ik op de gemeenteraad heb ervaren mij helemaal vreemd. Dat zou ik binnen een gemeente graag anders zien….luisteren en werken mét elkaar in plaats van tégen elkaar. En daarom geloof ik in een constructieve partij als Heerlijk Zoersel.
